Informuję, że w dniu 1 marca 2017 r. SĄD REJONOWY W GLIWICACH, X WYDZIAŁ GOSPODARCZY KRAJOWEGO REJESTRU SADOWEGO, dokonał wpisu Oddziałów Spółki (sygn. akt GL.X NS-REJ.KRS/2558/17/482).
W związku z powyższym w Rubryce 3 Informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu Z REJESTRU PRZEDSIEBIORCÓW w poz. Oddziały figurują:
RYS HISTORYCZNY NSZZ „Solidarność” KOKSOWNI PRZYJAŹŃ
NSZZ „S” jest Organizacją powstałą w 1980 r. po fali strajków sierpniowych. Następnie stan wojenny przerwał wolność Ruchu Związkowego i dopiero rok 1988 przynosi ponownie ducha odbudowy „S” w Polsce.
Powstanie Związku NSZZ „S” w Zakładach Koksowniczych „Przyjaźń” następowało wraz z budową tego zakładu i w początkowym jego okresie było organizacją podziemną. W tym okresie szczególną aktywnością mającą na celu powstanie Związku NSZZ „S” w Zakładach Koksowniczych „Przyjaźń” w Dąbrowie Górniczej wyróżniali się św. p. Janusz Ostrowski, ,Adam Walasik, Wiesław Klasa, Krzysztof Trzaska, Stanisław Maryniak, Piotr Jarosz, Władysław Bożek i wielu innych. Ponownej Rejestracji Związku NSZZ „S” dokonano w 1989 r. a nasza Organizacja Związkowa w Zakładach Koksowniczych legalną działalność rozpoczęła dnia 04.07.1989 r. a jej pierwszym Przewodniczącym wybrany został Adam Walasik.
Przełomowym wydarzeniem dla Związku i dla Zakładu był 10-dniowy strajk okupacyjny w wyniku którego Koksownia oddzieliła się od Huty Katowice i stała się samodzielnym Zakładem.
NSZZ „S”, zarówno struktury krajowe jak i nasze zakładowe, skupiają się w swojej działalności na realizacji zapisów statutu związku, oraz działaniu na gruncie etyki chrześcijańskiej opartej na Katolickiej Nauce Społecznej. Naszym nadrzędnym celem jest obrona godności, praw i interesów pracowniczych ,oraz realizacji ich potrzeb materialnych, społecznych i kulturalnych.
WŁADZE NSZZ SOLIDARNOŚĆ W POSZCZEGÓLNYCH KADENCJACH
KADENCJA 1989-92
W związku z wyborem Adama Walasika do Prezydium Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność” ZK „Przyjaźń” w dniu 09.03.1990 r. powołało Janusza Ostrowskiego na Przewodniczącego Komisji.
KADENCJA 1992-95
Zmiana w dniu 25.02.93 r.
Zmiana w dniu 23.06.1993 r.
W miejsce Zenona Fiuka powołano do Prezydium Bigaja Lesława
KADENCJA 1995-98
Zmiana w dniu 31.01.1997 r.- 1998
KADENCJA 1998-2002
KADENCJA 2002-2006
KADENCJA 2006-2010
KADENCJA 2010-2014
KADENCJA 2014-2018
Możliwość porozumienia się głównych sił parlamentarnych powoduje, że należy w tym momencie powstrzymać się od czynnych działań. – Trzeba dać szansę na powrót do normalności – zdecydowała Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, która wczoraj obradowała w Gdańsku na swoim nadzwyczajnym posiedzeniu.
– Narracja opozycji, która sama nazywa siebie opozycją totalną, ma na celu stworzenie wrażenia totalnego chaosu w kraju. Metoda ta obliczona jest na wywołanie konfrontacji społecznej, paraliżu państwa, a w konsekwencji na przejęcie władzy. Ten sposób działania niemający nic wspólnego z demokracją i niszczący kulturę polityczną, niezbędną do funkcjonowania demokratycznych instytucji, nie może być akceptowany – czytamy w stanowisku wydanym po obradach Komisji Krajowej czytamy.
Zdaniem Związku źródłem takich działań jest zakwestionowanie przez część opozycji parlamentarnej i pozaparlamentarnej wyników ostatnich wyborów, co w istocie jest opozycją wobec społeczeństwa, które takiego wyboru dokonało.
– NSZZ „Solidarność” apeluje o uszanowanie zasad demokracji konstytucyjnej, zaprzestanie totalnej opozycji wobec decyzji polskiego społeczeństwa wyrażonej przy urnach wyborczych – czytamy dalej w stanowisku.
Kończąc swoje stanowisku Komisja Krajowa zastrzega, że dalsze naruszanie zasad demokratycznego państwa prawa przez tzw. totalną opozycję, zmierzającą do paraliżu funkcjonowania państwa spotka się ze zdecydowaną reakcją „Solidarności”.
W dniu 13.12.2017 poczet sztandarowy NSZZ „Solidarność” Koksownie JSW KOKS S.A. wziął udział w Zabrzu Zaborze w uroczystościach rozpoczynających regionalne obchody 35. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego.
W uroczystościach obok opozycjonistów internowanych i represjonowanych w stanie wojennym uczestniczyli m.in. przewodniczący NSZZ Solidarność Piotr Duda, wojewoda śląski Jarosław Wieczorek, samorządowcy oraz delegacje i poczty sztandarowe Solidarności z zakładów pracy z Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Pod krzyżem upamiętniających internowanych uczestnicy obchodów złożyli kwiaty i zapalili znicze.
Dominik Kolorz, przewodniczący śląsko-dąbrowskiej Solidarności podkreślił podczas uroczystości potrzebę ciągłego przypominania prawdy o wydarzeniach sprzed 35 lat. – Dzisiaj słyszymy opowieści, że stan wojenny był „kulturalny”, że na kopalni Wujek były jakieś tam „zamieszki”. Jeśli tej prawdy nie będziemy uczyć, za kilka lat będą opowiadać, że wy tutaj w ośrodku internowania w Zabrzu Zaborzu byliście w sanatorium, że mieliście długie, dobrze płatne urlopy – mówił szef śląsko-dąbrowskiej „S”.
Przewodniczący przekazał uczestnikom uroczystości informację, że 13 grudnia w wyniku wniosku NSZZ Solidarność rozpoczęła się procedura pozbawienia stopni generalskich autorów stanu wojennego Wojciecha Jaruzelskiego i Czesława Kiszczaka. Dominik Kolorz odniósł się również do tzw. ustawy dezubekizacyjnej. – To zwyczajna sprawiedliwość, że wasi oprawcy, którzy przez lata dostawali wielokrotnie wyższe emerytury od was wreszcie zobaczą, jak żyje się za zwyczajną emeryturę w Polsce – podkreślił.
Obóz internowania w Zabrzu Zaborzu mieszczący się nieopodal kościoła pw. św Jadwigi był największym tego typu ośrodkiem odosobnienia na Śląsku. Przez rok istnienia obozu przewinęło się przez niego kilkaset osób. Byli to głównie działacze opozycji ze Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego, a także z dawnego woj. częstochowskiego. Od sześciu lat regionalne obchody wprowadzenia stanu wojennego organizują wspólnie śląsko-dąbrowska Solidarność, Stowarzyszenie Represjonowanych w Stanie Wojennym Regionu Śląsko-Dąbrowskiego oraz władze samorządowe miasta Zabrza
13 grudnia 1981 r. na mocy uchwały ówczesnej Rady Państwa na terenie całego kraju został wprowadzony stan wyjątkowy. Dzień wcześniej, w gabinecie premiera, na porannej naradzie zebrało się grono najbliższych współpracowników gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Wszyscy obecni uznali, że stan wojenny jest konieczny i trzeba go wprowadzić bezzwłocznie. Tego samego dnia zostaje powołana Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego.Po północy, 13 grudnia na ulice polskich miast wyjechały czołgi, pojazdy opancerzone i wozy bojowe, zostały określone nowe zasady porządku publicznego. W operacji wprowadzenia stanu wojennego użytych zostało ok. 80 tys. żołnierzy Wojska Polskiego, 30 tys. funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa, 1 750 czołgów, 1 400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych piechoty oraz ponad 9 tys. samochodów. Przed północą rozpoczęły się internowania działaczy opozycyjnych (operacja „Jodła”) i pozostałe zaplanowane akcje MSW.
W nocy siły MO i ZOMO zajęły siedziby wszystkich Zarządów Regionów „Solidarności”, rekwirowały sprzęt i dokumenty, niejednokrotnie demolując pomieszczenia. Wyłączona zostaje także komunikacja telefoniczna, wprowadzona godzina milicyjna (początkowo od godz. 19:00, następnie od 22:00 do 6:00) i cenzura korespondencji. Zarządzony zostaje również zakaz wyjazdów zagranicznych do odwołania (zamknięto granice państwa i lotniska cywilne). Na uczelniach i w szkołach zajęcia zostały zawieszone.
O godzinie 6 rano Polskie Radio i Telewizja Polska nadały przemówienie generała Wojciecha Jaruzelskiego, który informację o stanie wojennym podał do publicznej wiadomości. W odpowiedzi na wprowadzenie stanu wojennego społeczeństwo organizuje m.in. komitety pomocy, strajkowe, protesty i inne formy oporu cywilnego przeciwko wojsku. Stan wojenny został zniesiony 22 lipca 1983 r.
Do dziś nie jest znana dokładna liczba śmiertelnych stanu wojennego. Utworzona przez Sejm kontraktowy w 1989 Sejmowa Komisja Nadzwyczajna do Zbadania Działalności Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, uznała, że spośród 122 niewyjaśnionych przypadków zgonów działaczy opozycji 88 miało bezpośredni związek z działalnością MSW. Komisja ustaliła też nazwiska ok. 100 funkcjonariuszy MSW i urzędników prokuratury, podejrzanych o popełnienie przestępstw, żaden z nich nie został pociągnięty do odpowiedzialności. Większość ofiar stanu wojennego poniosła śmierć podczas protestów, strajków i demonstracji. W latach 1981–1982 władze komunistyczne przetrzymywały w specjalnie utworzonych obozach dla internowanych 9 736 działaczy podziemia. Niejednokrotnie dochodziło w nich do wypadków znęcania się psychicznego i fizycznego. Inną kategorię ofiar stanu wojennego stanowią osoby szykanowane przez władze za działalność opozycyjną. Wiele z nich było prześladowanych i wyrzucanych z pracy z tzw. wilczymi biletami, eksmitowanych z zajmowanych przez siebie mieszkań, a w końcu były zmuszane do emigracji.
Obchody 13 grudnia w Sejmie
W 35. rocznicę wyprowadzenia stanu wojennego Sejm VIII kadencji planuje przyjąć uchwałę upamiętniającą ten tragiczny czas oraz jego ofiary.
W hallu głównym prezentowana będzie także wystawa „Kopalnia strajkuje … strajk i pacyfikacja kopalni Wujek”. Jej organizatorem jest Śląskie Centrum Wolności i Solidarności.
Instytut Pamięci Narodowej w kampanii społecznej „Ofiarom stanu wojennego. Zapal Światło Wolności” zachęca do upamiętnienia ofiar stanu wojennego poprzez zapalenie 13 grudnia o 19.30 symbolicznej świecy w oknach domów. W akcji może wziąć udział każdy, zapalając świeczkę w oknie lub wirtualnie na stronie swiatlowolnosci.ipn.gov.pl. Kampania IPN nawiązuje do gestu solidarności, jaki wobec Polaków żyjących w stanie wojennym w Wigilię Bożego Narodzenia 1981 r. wykonały rzesze mieszkańców ówczesnego wolnego świata. W oknie Pałacu Apostolskiego w Watykanie zapłonęła wtedy świeca. Na znak jedności z rodakami zapalił ją papież Jan Paweł II.
Po żmudnych i długich negocjacjach związkom zawodowym udało się uzgodnić i podpisać Pakiet Gwarancji Socjalnych dla pracowników JSW KOKS.
Plik do pobrania pakiet-gwarancji-socjalnych-z-29-listopada-2016-r
W Katowicach obradowało Walne Zebranie Delegatów (WZD) Krajowej Sekcji Górnictwa Węgla Kamiennego (KSGWK) NSZZ „Solidarność”. Przedstawiciele organizacji zakładowych Związku z wszystkich kopalń dyskutowali na temat sytuacji branży, podsumowali pierwszą połowę kadencji 2014-2018, a ponadto wybrali czterech członków Rady KSGWK, uzupełniając jej dotychczas uszczuplony skład. Gościem WZD był Grzegorz Tobiszowski, wiceminister energii odpowiedzialny za restrukturyzację sektora.
WZD KSGWK NSZZ „Solidarność” pod tym właśnie szyldem odbyło się po raz pierwszy.
Korekta nazwy Sekcji (do niedawna: Sekcji Krajowej Górnictwa Węgla Kamiennego) jest konsekwencją decyzji władz krajowych „Solidarności” porządkujących nazewnictwo struktur związkowych niższego szczebla.
Oprócz wspomnianego już wcześniej wiceszefa resortu energii, który – z racji uczestnictwa w uroczystościach upamiętniających ofiary katastrofy w KWK „Halemba” z 2006 roku – dotarł na miejsce obrad nieco później, gośćmi WZD byli: przewodniczący Komisji Krajowej (KK) NSZZ „Solidarność” Piotr Duda, członek prezydium KK Henryk Nakonieczny, szef śląsko-dąbrowskiej „Solidarności” Dominik Kolorz oraz – ze względu na sprawozdawczo-wyborczy charakter Zebrania – przedstawiciel Krajowej Komisji Wyborczej Bogdan Szozda. Obrady WZD poprowadził Kazimierz Grajcarek.
Cywilizowanie rynku pracy
W pierwszej części Zebrania głos zabrał przewodniczący Piotr Duda. Lider „Solidarności” pozytywnie ocenił funkcjonowanie dialogu społecznego na przestrzeni ostatnich dziewięciu miesięcy. Przypomniał o konkretnych dokonaniach Rady Dialogu Społecznego – powołanej pod koniec ubiegłego roku instytucji, która zastąpiła Komisję Trójstronną do spraw Społeczno-Gospodarczych.
– Udało nam się załatwić bardzo wiele rzeczy pracowniczych. (…) Najważniejszą sprawą dla nas było to, że wreszcie rozwiązaliśmy problem umów na czas określony. Dzisiaj kwestia umów na czas określony – tych umów, które były niejednokrotnie podpisywane na kilkanaście lat, a tak faktycznie może i do emerytury – została rozwiązana. Dzisiaj, kodeksowo, umowy na czas określony są na poziomie 33 miesięcy. (…) Co także ważne w tych umowach na czas określony – przy każdym wypowiedzeniu tej umowy na czas określony musi następować konsultacja ze związkiem zawodowym. Także wypowiedzenia tych umów to nie są – tak jak na umowach poprzednich – dwutygodniowe wypowiedzenia, tylko muszą być, zgodnie z Kodeksem pracy, tak jak przy umowach na czas nieokreślony, w zależności od tego, jaka długa jest ta umowa – wskazywał szef Komisji Krajowej Związku. – Kolejna taka bardzo ważna sprawa, można powiedzieć – najprostsza sprawa, dotycząca tego, co my nazywamy „syndromem pierwszej dniówki”. Nie mogliśmy się od rządu i od parlamentu doprosić najprostszej sprawy – wprowadzenia reguły, że najpierw podpisuje się umowę, a potem rozpoczyna pracę. Parlamentarzyści Platformy przekonywali, że może to jest i dobre, ale nie będą przedsiębiorców obarczać kolejnymi papierowymi rozwiązaniami i utrudniać im funkcjonowania w działalności gospodarczej. Bzdura totalna. Okazało się, że można. Problem został rozwiązany, zmiana ta została podpisana przez prezydenta, weszła w życie – podkreślał Piotr Duda.
Wśród pozostałych spraw, które udało się uzgodnić, wymienił między innymi skuteczne ograniczenie patologii związanych z funkcjonowaniem tak zwanych umów śmieciowych poprzez nowelizację ustawy Prawo zamówień publicznych.
– Dotychczas wyglądało to tak, że z zamówień publicznych, czyli środków budżetowych, pieniędzy podatnika, niejednokrotnie korzystali przedsiębiorcy, którzy łamali prawo – stając do przetargu i dając najniższą cenę tylko dlatego, że zatrudniali pracowników na umowy tak zwane śmieciowe albo niejednokrotnie „na czarno”. Liczyła się tylko najniższa cena. Dzisiaj już ta ustawa została zmieniona. (…) Dzisiaj mamy w ustawie o Prawie zamówień publicznych tak zwaną klauzulę społeczną. W punktacji decydującej o rozstrzygnięciu przetargu bardzo ważną rolę odgrywa już nie tylko cena, ale również to, czy podmiot zatrudnia pracowników na umowy o pracę i czy przestrzega prawa o płacy minimalnej. „Klauzula społeczna” pozwala na to, aby przetargi wygrywały firmy, które stosują Kodeks pracy – tłumaczył. – W tej chwili przy Radzie Dialogu Społecznego funkcjonuje zespół do spraw zamówień publicznych. Będziemy teraz starali się przygotować dużą nowelizację ustawy o zamówieniach publicznych, która pójdzie w tym kierunku, aby główny wykonawca wygrywający przetarg wykonywał – tutaj dyskutujemy – 55, 60 czy 65 procent robót. Żeby nie było tak, że wygrywa ktoś przetarg i 99 procent robót podzleca, a sam bierze tylko z tego prowizję – zapowiedział przewodniczący.
Wiceprzewodniczący „Solidarności” z koksowni „Przyjaźń” Bogusław Trendel zgłosił natomiast postulat rewizji wykazu zawodów objętych możliwością korzystania z emerytur „pomostowych”. Reforma wprowadzona przez rząd premiera Donalda Tuska pozbawiła tego prawa pracowników pracujących w niezwykle ciężkich warunkach.
– To jest przykład książkowy, jak przy bezmyślnym wprowadzaniu ograniczeń mających przynieść oszczędności, oprócz jakichś finansowych korzyści, można wyrządzić szkodę tym, którym określone prawa należą się w sposób oczywisty. Rząd Platformy i PSL wyłączył z systemu „pomostówek” ludzi, którzy pracują w koksowni na stropie. U nas pracownik odchodzi z pracy całkowicie schorowany, albo od razu udaje się na „wieczną szychtę”. Zwracam się do pana ministra o powtórne przejrzenie listy stanowisk uprawnionych do „pomostówek” i naprawę błędu popełnionego przez poprzedników – apelował przedstawiciel załogi koksowni „Przyjaźń”.
Zebranie zakończyło się przyjęciem trzech stanowisk merytorycznych.
W pierwszym z nich związkowcy wyrazili sprzeciw wobec decyzji Zarządu JSW dotyczącej przekazania kopalni „Krupiński” do Spółki Restrukturyzacji Kopalń SA. Zaznaczyli jednocześnie, że brak ich zgody dotyczyć będzie wszelkich prób przekazywania SRK zakładów górniczych, których złoża nie zostaną sczerpane. Uruchamianie procesów likwidacyjnych kopalń wobec rosnących cen węgla i topniejących zapasów surowca uznano za „przedwczesne” i „nieuzasadnione”.
Drugie stanowisko jest apelem do właściciela Katowickiego Holdingu Węglowego SA o pilne podjęcie działań na rzecz uzdrowienia sytuacji Spółki zatrudniającej ponad 13 tysięcy osób. Ponowiono sprzeciw wobec polityki przenoszenia do SRK kopalń posiadających złoża węgla.
Ostatni dokument to wykaz rozwiązań, których wprowadzenie umożliwiłoby rozwój polskiego górnictwa. Delegaci zażądali od gabinetu pani premier Beaty Szydło m.in.:
– ograniczenia importu węgla z Rosji,
– opracowania wieloletniej strategii funkcjonowania sektora paliwowo-energetycznego spójnej z programem zrównoważonego rozwoju województwa śląskiego,
– zmniejszenia lub całkowitego zawieszenia obciążeń publiczno-prawnych wobec przedsiębiorstw górniczych,
– renegocjacji polityki klimatycznej Unii Europejskiej i wypracowania własnej polityki klimatycznej, uwzględniającej specyfikę polskiej gospodarki,
– wykorzystania środków unijnych na rzecz rozwoju czystych technologii węglowych oraz produkcji paliw płynnych po zgazowaniu węgla na powierzchni,
– określenia zapotrzebowania na węgiel kamienny w gospodarce narodowej,
– podjęcia działań zmierzających do eksportu węgla w obrębie Unii Europejskiej i poza UE,
– promocji budowy małych elektrociepłowni na węgiel kamienny,
– poprawy paramterów jakościowych oferowanego węgla,
– promocji polskiego węgla (większej aktywności producentów w tym zakresie),
– uporządkowania procesu przyznawania i przedłużania koncesji na wydobywanie węgla,
– przejęcia przez budżet państwa kosztów świadczeń dla emerytów obecnie pokrywanych przez spółki węglowe.
